Latin Grammarians Collection
ERC

Prisc. ars

Prisc. ars 18, 120, 1 - 18, 124, 2

12019in eodem: ‘quod nemo quemquam tam audacem, tam 10amentem, tam impudentem fore arbitrabatur qui tam nefariis 11criminibus, tam multis testibus convictus ora iudicum aspicere 12aut os suum populo Romano ostendere auderet. Est idem 13Verres qui fuit semper, ut ‹ad› audendum proiectus, sic 12114paratus ad audiendum. 12114... nam si id fecisset quod statuerat, ut 15non adesset, minus aliquanto quam mihi opus esset cognosceretur 16quid ego ... elaborassem, vestra vero laus tenuis ... ‹es›set, 17... si condemnatus sit is qui adesse noluerit et si fortes fueritis in 18eo quem nemo sit ausus defendere’ (ubique alterutra supra 19dictarum coniunctionum Graecarum cum subiunctivis est 220intellegenda); 220in eodem: ‘de impudentia singulari ... sunt qui 21mirentur’; in eodem: ‘iste unus inventus est qui et a complexu 22parentum abreptos filios ad necem duceret et parentes pretium 18, 1pro sepultura filiorum posceret’; in eodem: ‘si populus 18, 2Romanus istius unius supplicio contentus fuerit ac non sic 18, 3statuerit non istum maius in se scelus concepisse ... quam eos 18, 4qui istum ... sententia sua liberarint’ (‘ἠλευθέρωσαν ἄρα’). 122118, 5Ideo ex uno libro Ciceronis tot usus proponere studui ut 6docerem quam frequentissime hac constructione usi sint 7auctores eloquentiae Latinae, in hoc quoque Atticos maxime 8imitati, quorum similiter usus necessarium esse existimavi 9collectos subicere. 210Platon in Alcibiade priore: ‘πρὸς πατρός τέ σοι φίλους καὶ 11συγγενεῖς πλείστους εἶναι καὶ ἀρίστους, οἵ, εἴ τι δέοι, ὑπη|ρετοῖεν 12ἄν σοι’; quod nos, sicut supra ostendimus, per subiunctivos 13proferentes non egemus ‘ἄν’ Graeca coniunctione, ut ‘ex patre 14tibi amicos et agnatos plurimos esse et optimos, qui, si quid 15opus sit, ministrent tibi’; 33in eodem: ‘ὅρα δή· οὐ γάρ τοι εἴη ἂν 4θαυμαστόν εἰ, ὥσπερ μόγις ἠρξάμην, οὕτως καὶ μόγις παυσαίμην; 5(‘vide autem: non enim sit mirum si, quomodo vix coepi, sic 6vix desiero?’). 123118Et attende quod illi quoque est ubi sine coniunctione 1‘ἄν’ vel ‘ἄρα’ verbis utuntur optativis, quomodo hic 2‘παυσαίμην’, quod nos ubique in huiuscemodi sensibus facimus, 3id est qui ad supra dictas coniunctiones Graecas attinent, 4subiunctivis per se verbis utentes, cum illi non solum optativis, 25sed etiam indicativis, ut supra diximus, eas adiungant, 25ut idem 6Plato in eodem: ‘ἐγ̂ὼ γάρ, ὦ Ἀλκιβιάδη, εἰ μέν σε ἑώρω‹ν› ἃ νῦν δὴ 7διῆλθον ἀγαπῶντα καὶ οἰόμενον δεῖν ἐν τούτοις καταβιῶναι, πάλαι 8ἂν ἀπηλλάγμην τοῦ ἔρωτος’ (necesse est ut subiunctivo utamur, 9dicendo ‘dudum expeditus essem amore’); in eodem: ‘νῦν 10δ’ἐφῆκε, νῦν γὰρ ἄν μου ἀκόσαις’ (‘nunc, inquit, nunc enim me 124111audias’, confirmative dixit); 124111in eodem: ‘εἴ τίς σοι εἴποι θεῶν, 12Ἀλκιβιάδη’ (per inductionem optativo est usus: ‘si quis tibi 13dicat deus’); in eodem: ‘νεωτέρῳ μὲν οὖν ὄντι σοι καὶ πρὶν 14τοσαύτης ἐλπίδος γέμειν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ εἴα ὁ θεὸς διαλέγεσθαι, 215ἵνα μὴ μάτην διαλεγοίμην’ 215(nota non solum ‘εἴ’, sed et ‘ἵνα’ et 16‘ὅπως’ etiam optativo coniungi Atticis, cum apud nos tam ‘ut’ 17causalis coniunctio quam ‘ne’ quando ‘ἵνα μή’ significat subiunctivo 18sociantur, qui tamen similis est, ut saepe diximus, 1optativo: ‘ut ne frustra disputarem’); idem in Gorgia: ‘ὥστε εἴ 2μοί γε καὶ τὴν ἡμέραν ὅλην ἐθέλοιτε διαλέγεσθαι, χαριεῖσθαι’ (‘si 3velitis loqui’);