Latin Grammarians Collection
ERC

Sacerd.

Sacerd. 1, 5, 47 - 1, 5, 56

Infinito, numeris personis incertis, praesenti ‹et› praeterito inperfecto: ‘scribi’; praeterito perfecto et plusquamperfecto: 30‘scribtum esse, fuisse’; futuro: ‘scriptum iri’ vel ‘scribendum esse’. Participi‹a› praeteriti: ‘scriptus scripta scriptum’; futuri: ‘scribendus scribenda scribendum’. Inpersonalia sive supina: ‘scribtu scribtum’. ‘Munio’ verbum III coniugationis productae. ‘Munio munis munit munimus munitis muniunt’. Praeterito inperfecto inchoativa specie: ‘muniebam muniebas 1, 5muniebat muniebamus muniebatis muniebant’. Praeterito perfecto: ‘munii’ vel ‘munivi, munisti munivisti, muniit’ vel ‘munivit, muniimus munivimus, munistis munivistis, muniere munivere munierunt muniverunt’. Praeterito plusquamperfecto specie recordativa: ‘munieram 10muniveram, munieras muniveras, munierat muniverat, munieramus munieratis munierant’. Futuro specie promissiva: ‘muniam munies muniet muniemus munietis munient’. Imperativo praesenti: ‘muni muniat, muniamus munite 15muniant’. Futuro: ‘munito tu munito ille’ ‹vel› ‘muniat, muniamus munitote’ ‹vel› ‘munimino muniant’ vel ‘muniunto’. Optativo praesenti ‹et› praeterito inperfecto: | ‘utinam munirem munires muniret, utinam muniremus muniretis munirent’. 20Praeterito perfecto: ‘utinam munierim munieris munierit munierimus munieritis munierint’. Praeterito plusquamperfecto: ‘utinam munissem’ vel ‘munivissem, munisses munisset munissemus munissetis munissent’. Futuro: ‘utinam muniam munias muniat muniamus muniatis 25muniant’. Subiunctivo praesenti: ‘cum muniam munias muniat muniamus muniatis muniant’. Praeterito inperfecto: ‘cum munirem munires muniret, cum muniremus muniretis munirent’. 1, 5Praeterito perfecto: ‘cum munierim munieris munierit munierimus munieritis munierint’. Praeterito plusquamperfecto: ‘cum munissem munisses munisset, cum munissemus munissetis munissent’. Futuro ulteriori: ‘cum muniero munieris munierit munierimus 10munieritis munierint’. 5Infinito, numeris personis incertis, praesenti ‹et› praeterito inperfecto: ‘munire’; praeterito perfecto et plusquamperfecto: ‘munisse’ vel ‘munivisse’; futuro: ‘munitum ire’ vel ‘muniturum esse’. Participia praesentis: ‘hic’ et ‘haec’ et ‘hoc muniens’, ‘hi’ et ‘hae munientes’ et ‘haec munientia’; futuri: ‘muniturus munitura muniturum’.

Critical apparatus

et suppl. Keilpraeterito perfecto et plusquamperfecto] praet. perf. et plus. perfecti Bfuturo P Eichenfeld-Endlicher: futuri Besse P Keil: isse B Eichenfeld-Endlicherparticipia suppl. P Keil: participi B; participium Eichenfeld-EndlicherInpersonalia] personalia Bscribtu] scribtus BIII] tertiae Keilmunit P Eichenfeld-Endlicher: munis Bmunitis] mutis B; muntis B1munii Keil: muni B Eichenfeld-Endlichervel suppl. Bramantivel suppl. Bramantimuniunto Bramanti: muniento B edd.et suppl. Keilcum munissemus revera B: om. edd.et suppl. Keilpraeterito perfecto et plusquamperfecto] praeteriti perfecti pł perfecti Bfuturo Eichenfeld-Endlicher: futuri Besse P Keil: isse B Eichenfeld-Endlicher