Ps. Prob. nom. 72, 7-26 - 74, 18-19
727-26Formae casuales sunt nobis sex, senaria quinaria quadripertita
tripertita bipertita simplex vel unita. Senaria forma est, quae omnes
sex casus in declinationibus habet dissentientes, ut est ‘unus’ et ‘solus’;
10dicimus enim ‘hic unus huius unius huic uni hunc unum o une ab
hoc uno’. Quinaria forma est, quando duo casus similes sunt, id est
dativus et ablativus, ut ‘hic doctus docti docto doctum docte ab hoc
docto’. Quadripertita forma est, quando quattuor casus similes sunt,
nominativus et vocativus, genetivus et dativus, ut ‘res, spes’: dicimus
15enim ‘haec res, spes’ nominativo, ‘o res, spes’ vocativo, genetivo ‘huius rei,
spei’ et dativo ‘huic rei, spei’, item ‘hanc rem, spem’, ‘ab hac re, spe’. Tripertita
forma est, quae in neutris nominibus invenitur, in quibus similes
sunt nominativus accusativus vocativus, ut est ‘scamnum, scrinium’,
dativus et ablativus ‘scamno’ et ‘ab hoc scamno’. Bipertita forma est,
20quae in nominibus neutris ‘‑u’ finitis est, cum nominativus et accusativus
et vocativus sociantur ut ‘genu, cornu’, genetivum et dativum et
ablativum a se segregant: dicimus enim ‘huius genu huic genu’ et ‘ab
hoc genu’. Simplex vel unita forma est, quae in monoptotis nominibus
invenitur ut ‘nequam, nugas’. Dicimus enim ‘hoc nequam huius
25nequam huic nequam hoc nequam o nequam ab hoc nequam’. Similiter
et ‘nugas’. † aptota †
731-5Nomina quae primis partibus declinantur et secundis non, ut
‘tribunus plebis, praefectus urbis’: ‘hic tribunus plebis huius tribuni
plebis’ et reliqua. Item secundis partibus declinantur, primis non, ut
‘hic Minotaurus huius Minotauri’ et cetera. Item utraque parte declinantur,
5ut ‘hic Liber pater huius Liberi patris’ et cetera.
6-7‘Ianius’ dicitur non ‘Ianus’, et declinatur ‘hic Ianius huius Ianii’
et similia.
8-9‘Ficus’ Varro masculino genere dixit ita: ‘de ficu se suspendit’,
cuius ablativus masculini generis est.
10-1810Nomina monosyllaba masculina animam habentia, quae ‘‑x’ littera
terminantur, ‘rex, grex, frux’. Sed si ‘x’ littera ‘c’ et ‘s’ constat, quare
genetivo ‘huius regis’ et non ‘recis’ aut per se ipsam ‘x’ ut ‘rexis’ facit?
Haec causa est, quoniam apud antiquos ‘c’ littera pro ‘g’ ponebatur,
sicuti nunc ‘g’ pro ‘c’ posita est, et genetivo ‘huius regis’ per ‘c’ notabatur,
15sicuti praenomen nunc ‘Gaius’ ‘C‑’ littera servata veterum consuetudine
scribitur. Sed postea in discretionem ‘g’ litterae apex, qui
sonum figuramque notaret, inventus est, quo addito melius in sonum
vocis horum nominum regula sonare conspicitur.
19-742Quaecumque nomina masculina plurali numero apud Graecos in
20‘‑ρων’ syllabam exeunt, haec translata in Latinum ‹‘‑ων’› in ‘‑um’ mutant.
Non magis se quam litterarum numerum custodire videntur, ut est
‘Ἑκτόρων, Νεστόρων’, facit ‘Hectorum, Nestorum’. Sic ergo et ‘τορευμάτων,
ποιημάτων, ἐμβλημάτων’ nos recte ‘toreumatum, poematum, emblematum’
dicimus. Similiter in genetivo quoque singulari Graecum ‘‑o‑’ in
Latinam ‘‑i‑’ litteram mutamus, ut ‘ἐμβλήματος huius emblematis,
κηρώματος ceromatis, ποιήματος poiematis, πήγματος pegmatis’.
743-9‘Apex’ generis est masculini, quoniam plurali numero ‘hos’ non
‘has apices’ dicimus. Sed cum singularem numerum sonat, alicuius rei
73, 5acumen significat, ut
‘fundere lumen apex’;
cum vero pluralem, litterarum indicat nomen, cuius locutio in consuetudine
est, quando dicimus ‘divinos apices’ et significamus
litteras.
10-1410Cum omnia nomina genetivo singulari syllaba crescant aut
aequata nominativo conveniant, tamen ‘Iuppiter’ et ‘calamus’ in genetivo
decrescunt. Facit enim ‘huius Iovis’ et ‘huius cannae’ propter
cacenphaton. Sed haec et alia anomala appellantur, id est quae per
casus deficiunt.
15-1715Nomina aptota masculina, id est quae per omnes casus tam singulares
quam plurales similes aptantur, ut ‘nequam, nugas, tabo, frugi,
nihili’.
18-19Nomina arborum generis masculini, ut ‘oleaster’ et ‘malus’, sed
non arbor navis, et ‘cyparissus’.