Latin Grammarians Collection
ERC

Sacerd.

Sacerd. 1, 5, 67 - 1, 6, 6

5671Sic et quaedam defectiva, sed elocutione, et ‘‑o’, ut ‘fero tuli’; 2et ‘‑r’ ‘feror latus sum’. Nam quaedam eiusdem speciei, id est declinationis 3defectivae elocutione, ‹nec ‘‑o’› nec ‘‑r’ sed ‘‑m’ terminantur, 4‹...› ‘odi, novi, memini’. Defectiva quaedam qualitate, id est genere, 5‘‑o’ quidem terminantur, ut ‘fio’, sed tempus praeteritum perfectum 6sic habent, ac si ab ‘‑r’ veniant, ut ‘fio factus sum, soleo solitus sum’. 6829Frequentativa species et ‘‑o’ terminatur, ut ‘dicto dictito’, et 30‘‑r’, ut ‘dictor dictitor’. 691, 1Inpersonalis et ‘‑r’, ut ‘itur’, et ‘‑t’, ut ‘taedet’. 16 tit.1, 2DE ADVERBIO 611, 3Adverbium est pars orationis, quam verbis adiciendo eorum 1, 4significationem complemus. Adverbio accidunt tria: significatio 1, 5comparatio figura. 26Significatio in multa dividitur: est enim loci, ut ‘hic’; temporis, 7ut ‘heri, nuper’; numeri, ut ‘semel’; negandi, ut ‘non’; confirmandi, 8‹ut› ‘etiam’; demonstrandi, ut ‘ecce’; optandi, ut ‘utinam’; hortandi, 9ut ‘heia’; ordinis, ‹ut› ‘deinde’; interrogandi, ‹ut› ‘cur’; similitudinis, 10‹ut› ‘quasi’; qualitatis, ‹ut› ‘sapienter’; dubitantis, ut ‘forsitan’; 11eventus, ut ‘forte’; personalis, ut ‘mecum’; vocandi, ut ‘heus’; respondendi, 12ut ‘heu’; quantitatis, ut ‘saepius’; separandi, ut ‘seorsum’; 13eligendi, ut ‘potius’; congregandi, ut ‘simul’; prohibendi, ut ‘ne’; 14comparandi, ut ‘magis’. 315Ergo adverbia vocalibus quidem quinque terminantur: ‘‑a, ‑e, ‑i, 16‑o, ‑u’; semivocalibus v: ‘‑l, ‑m, ‑n, ‑r, ‑s’; muta ‹una› ‘‑c’. ‘‑A’ ‘heia age rumpe 17moras’, ‘‑e’ correpto ‘facile omnes cum val.’, ‘‑e’ producto ‘nefarie 18molientem’, ‘‑ae’ diphthongo ‘militiae contubernales’, ‘‑i’ ‘domi una 19eruditi’, ‘‑o’ ‘bellum subito exarsit’ et ‘falso queritur’, ‘‑u’ ‘nec visu 20facilis’ – hoc magis verbum supinum est. ‘‑L’ ‘quem semel risisse’, 21‘‑m’ ‘tum me confectum’, ‘‑n’ | ‘en crimen en causa’, ‘en qui nostra’, 22‘‑r’ ‘cur non Mopse boni’, ‘‑s’ ‘heus heus Syre’, ‘‑c’ ‘hic hic sunt nostro’. 41Comparatio duobus ‹gradibus› fit: nam aut uni comparamus, 2ut ‘iustius’, aut multis, ut ‘iustissime’. 53Figura aut simplex est, ut iuste, aut composita, ut iniuste. 61Adverbia aut ex se nascuntur, ut ‘heri, nuper’; aut ab aliis, ut 2‘docte, sapienter’. Adverbia, a nominibus ‘‑us’ terminatis venientia, ‘‑e’ 3producto terminabuntur, ut ‘rectus recte, summus summe’; exceptis 4tribus: ‘bonus bene, malus male, ritus rite’. Aut ‘o’ terminantur 5producto: ‘falsus falso’. ‘‑Is’ vero terminata nomina facient adverbia 6aut ‘‑e’ correpto terminata aut ‘‑ter’, ut ‘facilis facile’ vel ‘faciliter’, 7‘suavis suave’ vel ‘suaviter’. ‘‑N’ et ‘‑s’ terminata nomina vel ‘‹‑x›’, ‘‑ter’ 8faciunt adverbia, ut ‘clemens clementer, felix feliciter’. ‘‑R’ terminata 9nomina ‘‑e’ producto terminant adverbia, si non fuerint comparativa, 10ut ‘miser misere’. Si fuerint nomina comparativa, ‘‑us’ terminabuntur 11adverbia, ut ‘felicior felicius’, quod etiam nomen erit comparativum 12generis neutri.