Macr. verb.

Macr. verb. 167, 1 tit. - 167, 16-171, 11

1671 tit.1DE DEFECTIVIS VERBIS VEL DICTIONIBVS 2-152Tam apud Graecos quam apud Latinos aliqua verba in 3declinatione deficiunt. De his Graecorum ista definitio est: 4tribus enim modis dicunt verborum evenire defectum, aut intellectu 5exigente aut litteris non convenientibus aut usu desistente. 6Ex his in duobus prioribus modis servimus necessitati, in 7tertio reverentiae vetustatis obsequimur. Per intellectum verba 8deficiunt omnia quae dicuntur πεποιημένα, id est quae 9ad similitudinem soni alicuius expressa sunt, ut 10λίγξε βιός, 11σίζε φθαλμός 12et similia. In his enim verbis nec aliae personae quaerendae 13sunt, nec in alios modos flectenda declinatio, quia tantum 14voces sunt expressae ad soni imitationem quem assignare 15volumus.|| 16-1711116Litterarum inconvenientia deficiunt, quotiens verbum 17habet ante ω μ vel μν: haec enim secundum regulam suam 18proferri vel in paracimeno seu ypersyntelico vel in aoristo 19seu mellonte non possunt, ut νέμω cum regulariter fieri debuisset 20νένεμκα νενέμκειν, quia non potuerunt hae litterae 21convenire, intercessit η, νενέμηκα νενεμκειν; item 167, 1νέμ[φ]θην vel νεμ[φ]θσομαι eandem sumpsere litteram 167, 2propter euphoniam, νεμθην νεμηθσομαι. Item [in] tertia 167, 3persona singularis, quae τ habet in ultima syllaba,accepta 167, 4ν facit pluralem, λέγεται λέγονται, μάχεται μάχονται; 167, 5verum κέκαρται in plurali declinatione ν non potuit 6admittere, ideoque defecit: sic σταλται, sic κέκοπται et 7alia mille, et remedium de participio mutuata sunt. Alia 8sunt apud illos quae consuetudo destituit, ut omnia verba 9quae desinunt in νω, λανθάνω, νδάνω, μανθάνω, quae 10nonnisi usque ad praeteritum imperfectum declinantur; similiter 11et quae in σκω, γηράσκω, τελίσκω, γαμίσκω, 12τιτρσκω. Nam quod legimus διδάξω, a themate est non 13διδάσκω, sed διδάχω, cuius indicium est διδαχ. Idem patiuntur 14quae in υω exeunt dissyllabis maiora, μνύω 15μνυμι, πηγνύω πγνυμι, ηγνύω γνυμι. Similiter imperfectum 16praeteritum non excedunt et quae in ειω exeunt, 17ut κνείω, γαμησείω, βρωσείω, nec non et quae ex monosyllabo 18per τα geminantur, ut τρ τιτρ, β βιβ, 19χρ κιχρ. Haec omnia usque ad imperfectum tempus 20possunt extendi, non plus. 1Apud Latinos deficiunt inquam et sum. Nam sequentes 2personae analogiam primae personae non servant: alterum 3enim facit inquam inquis inquit, alterum sum es est, 4et illud quidem in reliquis omnibus deficit temporibus; sum 5vero in aliud transit, ut tempora compleat, eram fui ero. 6Sunt quae in prima solum persona deficiunt, ovas ovat: 7ovo enim lectum non est; similiter daris datur. 8Soleo nescit futurum; verro perfectum ignorat. Genui 9ex quo themate venit nullus scit, licet Varro dixerit genunt. 10Nec mirum: nam et apud Graecos tam praeterita invenies 11quam futura quae praesenti careant, νεγκα, δραμον, οσω.

Critical apparatus

DE] De defectivis verbis. Tam apud Graecos quam apud Latinos deficiunt verba in declinatione. Tribus enim modis dicunt verborum evenire defectum, aut intellectu exigente aut litteris non convenientibus aut usu desistente. In primis duobus necessitati, in tertio vero reverentiae obsequimur vetustatis. Intellectu deficiunt illa quae dicuntur πεποιημένα, id est quae ad similitudinem soni alicuius expressa sunt, ut λίγξε βιός, σίζε ὀφθαλμός et similia. In his enim verbis nec ulla persona nec modus declinationis quaeritur DE DEFECTIVIS ~ 167, 15 volumus Pἐνέμθην vel νεμθήσομαι tempt. Jan: ενεμφθην vel νεμφθησομαι P om. Keil: in Psingularis Keil: singulari Pἔσταλται ed. princ.: εσταλτε PIdem Putschius: Item Pὀκνείω ed. princ.: κνειω Pdeficit Keil: defecit Pοἴσω] οἴσω. explicuit defloratio de libro Ambrosii Macrobii Theodosii quam Iohannes carpserat ad discendas grecorum verborum regulas. Diana grece dicitur Arthemis quasi hero (corr. ero) temis hoc est aerem caecans P

Quotation layer

Varro Men. 35